Showing results by narrator "Hakan Çoşar" in All Categories

Kültürel Miras Serisi, üçüncü kitabıyla Ankara’da soluklanıyor. Bu kez onlarca Anadolu uygarlığını konuk etmiş, görmüş geçirmiş bilge kentin, başkentimizin altını üstüne getiriyoruz. Bisikletimize atlıyor, eski Ankara sokaklarıyla sarmaş dolaş oluyor, Pelin Güneş’in mizah dolu kalemiyle bize sunduğu Ankara’yı seyre dalıyoruz. Damağımızda eskinin tadı, koltuğumuzun altında tarihi yapılar, medeniyetler... Ali ve ailesi, Ankara’nın eski mahallelerinden birine taşınır. Ali başta hiç ısınamaz buraya ama Kale İçi’ndeki dar sokaklardan birinde, üç katlı avlulu evde başlayan yeni hayat, zamanla hoşuna gitmeye başlar.

Doğa tutkunu çocuklar! Denizi, balıkları, balıkçıları, deniz insanlarının serüvenlerini ilginç buluyorsanız Yol Ver Deniz'i dinlemelisiniz. Halikarnas Balıkçısı'nın büyük bir ustalıkla kaleme aldığı öykülerden derlenerek hazırlanan Yol Ver Deniz, keyifle dinlenecek bir kitap.

Ak Köpüklerden Doğan Aşkın ve Mutluluğun, Sonsuz Güzelliğin Tanrıçası Afrodit. Neden sonra gelenin bir çift güvercin tarafından çekilen bir araba olduğu anlaşıldı. Bembeyaz kuşlar güçlü kanat çırpışlarıyla arabayı Zeus'un tam önüne indirdiler. Tanrıların ağızları şaşkınlıktan bir karış açık kalmıştı. Arabadan inen bu kız kadar güzel bir varlığı daha önce hiç görmemişlerdi. Onların şaşkınlığını fark eden Afrodit, en güzel gülümsemesiyle onlara seslendi. Aşkın ve güzelliğin tanrıçası Afrodit'e yer verin, ey tanrılar ve tanrıçalar! Bunun üzerine Zeus ayağa kalktı, diğerleri de onu izlediler.

Ay Gibi Işıldayan, Dağların Doruklarında Gezen, Vahşi Hayvanların ve Avcıların Tanrıçası Artemis. Bu esnada Agamemnon hançeri kızının boynuna yaklaştırmıştı. Miken kralı, can almaya alışkındı. Ama kendi kızı söz konusu olduğunda... "Bir harekette boğazını kesmeliyim! Acı çekmesine izin veremem!" Agamemnon gözlerini kapadı ve güçlü bileğinin sert bir hareketiyle kızının boğazını kesti. Koca meydanda yankılanan müthiş şaşkınlık çığlıklarını duyduğu zaman gözlerini açtı. İşte tam o anda yıldırımla vurulmuş gibi sarsıldı ve elindeki hançeri yere düşürdü.

Kitabın özgün adı: John Barleycorn. Jack London’ın 1913 yılında yazdığı, ‘otobiyografik’ olarak da niteleyebileceğimiz bir kitaptır. ‘Barleycorn’ kelimesi bira ve viski yapımında kullanılan arpa üzerinden alkol çağrışımı yapan uydurma bir isimdir. Alkolü özellikle onun sıkça içine dahil olduğu "erkek cemaatlerinin" iletişimini kuran önemli bir araç olarak tanımlayan London, öznel iradesiyle sürdüremediği alkolü bırakma mücadelesinde, yasaları bile yardıma çağırıyor.

Köylerinde ilkokul olmayan çocuklar kış sabahları uzaktaki okullarına nasıl gidiyorlar? Hakan'ın canı neden sürekli dövüşmek istiyor? Gülmeyi çok seven çocukla niçin ailesi bile fotoğraf çektirmek istemiyor? Üç öykü, üç yanıt.

Gözleri yuvalarından dışarı fırlamış olan Nuh, elini alnına siper ederek hayvanları seçmeye çalıştı. En önde bir çift yaban eşeği geliyordu. Onların ardında bir çift kara manda, bir çift geyik, buz gibi bakışlarla etrafı süzen bir çift panter, bir çift çöl ceylanı, bir çift kurt, hörgüçlerini bir o yana, bir bu yana sallayarak ağır adımlarla yürüyen bir çift deve... Geminin kapılarını açın! diye bağırdı Nuh şaşkınlığını üzerinden atmaya çalışarak. Geliyorlar! Köprüleri indirin!

Muzaffer İzgü'nün eğlenceli ve akıcı diliyle, özellikle 7 9 yaş için eğitici, öğretici hikayeler.

“Kedi Ağacı’ndan kafama iki tane elma düştü. Kiraz ağacından düşen iki elma! Ben daha ne olduğunu anlayamadan birisi konuşmaya başladı: ‘Gökten iki elma düştü, biri sana, birisi yanındaki köpeğe. Üçüncüsü düşmedi; çünkü o, benim elimde.’ Daha önce hiç görmediğim bir kız, ağacın dalına oturmuş, gülerek bana bakıyordu. Elinde tozlu, kalın ve eski bir defter vardı. Daha doğru düzgün yüzünü bile göremeden ağaçtan atlayıp uzaklaştı. Hergünaç bile peşinden koşamayacak kadar şaşırmış, donup kalmıştı.

“Tıpkı Dünya’mıza benzeyen bir gezegenin üzerindeydim. Yerde toprak, toprak üzerinde bitkiler vardı. Bitkiler olduğuna göre, su ve oksijen de olmalıydı. Bunları, bir saniyeden daha kısa bir sürede kafamdan geçirirken maskelerimize gelen uyarı ile oksijenin varlığını da anlamış olduk. İkimiz de maskelerimizi çıkardık ve yürümeyi yeni öğrenen bir bebek şaşkınlığıyla etrafımızı incelemeye başladık. Kocaman ve bomboş bir gezegenin üzerinde, sadece iki kişiydik. Her şeyi en baştan başlatabilirdik.”

“Kedi Ağacı’ndan kafama iki tane elma düştü. Kiraz ağacından düşen iki elma! Ben daha ne olduğunu anlayamadan birisi konuşmaya başladı: ‘Gökten iki elma düştü, biri sana, birisi yanındaki köpeğe. Üçüncüsü düşmedi; çünkü o, benim elimde.’ Daha önce hiç görmediğim bir kız, ağacın dalına oturmuş, gülerek bana bakıyordu. Elinde tozlu, kalın ve eski bir defter vardı. Daha doğru düzgün yüzünü bile göremeden ağaçtan atlayıp uzaklaştı. Hergünaç bile peşinden koşamayacak kadar şaşırmış, donup kalmıştı.

“Gözlüklü Çocuk, göz açıp kapayıncaya dek bizi gezegenin iki kutbundan birine getirdi. Etrafımız alabildiğine beyazdı. Kuzey Kutbu olduğunu tahmin ediyordum. Her ne kadar güneş olsa da daha önce böyle bir soğuk gördüğümü hatırlamıyorum. Büyük bir derin dondurucunun içindeydim sanki. Çevremizde bir tane bile görmesek de penguenler gibi birbirimize sokulup ilerliyorduk. Bir yandan da etrafımı izliyordum. Beş ay önce çöl sıcağındaydık, şimdiyse dünyanın en soğuk noktalarından birinde. Üstelik her an dünyanın en büyük kara etoburu kutup ayısıyla burun buruna gelebilirdik.”

Leonid Fomin, ilk defa Sovyetler Birliği’nde basılan bu derleme ve uyarlama çalışmasıyla bambaşka bir anlayış ve ruhta yazılmış, eğitici, öğretici ve yapıcı nitelikteki bilim kurgu hikayelerinden bir demet sunmaktadır. Gerek batılı gerek Sovyet yazarları tarafından yazılmış uzay öykülerinden oluşan Dördüncü Güneş, öğretici, yarınlara bakış açısını genişletici, insan sevgisini ve hatta bunun ötesinde diğer gezegenlerin canlılarına da yönelecek bir doğa sevgisini derinleştirici bir nitelik taşımaktadır.